― Τώρα κατάλαβα τι εννοούσες. Ναι, πραγματικά δεν κάνουμε νοηματική στην τύχη, αλλά εκφράζουμε κάθε φορά μία σκέψη, μία εντολή, μία ευχή ή μία επιθυμία. Ναι, το καταλαβαίνω, βάζουμε τον εαυτό μας μέσα στις προτάσεις μας, ανάλογα με το τι νόημα έχει για μας αυτό που λέμε.
― Πολύ σωστά! Και τώρα κοίτα με προσοχή τα παραδείγματα που θα σου κάνω:

Ω, μακάρι να έλθεις αύριο στο σπίτι μου!
Μπορείς να έλθεις απόψε στο σωματείο;
Μπρος, έλα δω! Πήγαινε να πλυθείς!
Φύγε! Απαγορεύεται το κάπνισμα!
Θα μπορούσατε να αποχωρήσετε, ντροπή, είναι πολύς κόσμος που μας βλέπει!

― Σκέφτομαι, αν θέλουμε, μπορούμε να βάλουμε στις προτάσεις μας επί πλέον λέξεις που λένε διαταγή, επιθυμία ή δυνατότητα, σωστά;
― Ακριβώς! Αυτό είναι απλό. Θα πούμε περισσότερα στο επόμενο κεφάλαιο. Τελειώσαμε τώρα.
― Τι ωραίο ταξίδι που κάναμε στον πλούτο των προτάσεων! Πόσο πολύχρωμη είναι η γλώσσα μας!
― Αλήθεια, η γλώσσα μας είναι υπέροχη!