― Άσε με να κάνω εγώ μερικά παραδείγματα, να μου πεις αν είναι σωστά.
― Μπρος, κάντα!
― Λοιπόν, κοίτα. Το πιο απλό είναι να κάνω κανονικά νοηματική και την ίδια στιγμή να κάνω με το πρόσωπο την αρνητική έκφραση:

― Όχι, δεν έχω παχύνει!
― Δεν μου αρέσουν τα ψέματα!
― Ο πατέρας μου δεν ήλθε στο σχολείο μου.
― Χθες βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου!

Μπορώ ακόμα να αλλάζω τις λέξεις και να βάζω λέξεις με αρνητικό νόημα:

― Δεν σου επιτρέπω να πας στην ντισκοτέκ.
― Δεν θέλω να έχω πολλά παιδιά.
― Δεν πάω ξανά στη θάλασσα.
― Δεν πιστεύω ότι τα μαλλιά μου θα μακρύνουν γρήγορα.
― Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.
― Δεν θα πάω πουθενά.

Και, τέλος, μπορώ να βάλω στις προτάσεις μου λέξεις με γενικό αρνητικό νόημα:

― Ποτέ δεν το έκανα αυτό!
― Κανείς δεν με αγαπά ούτε με σκέπτεται...
― Πουθενά δεν βρίσκω σοκολάτα.
― Δεν είπα τίποτα, σήμερα διαβάζω!
― Ποτέ δεν έχω δοκιμάσει να φάω φακές.
― Πεινάω πολύ, δεν έφαγα τίποτα σήμερα...

Καλά τα λέω;
― Διάνα, ξεφτεράκι μου! Τα λες καλύτερα κι από μένα! Πάμε τώρα να δούμε τη μερική άρνηση.