― Δεν καταλαβαίνω τι θα πει μερική άρνηση. Μπορείς να μου εξηγήσεις;
― Κοίτα να δεις, θα σου κάνω πρώτα ένα παράδειγμα για να καταλάβεις. Κοίτα:

Πιστεύω ότι θα έλθει αύριο ο γιατρός

Αν θέλω να βάλω ολική άρνηση, πώς θα πω την πρόταση αυτή;
― Πολύ εύκολο, κοίτα:

Δεν πιστεύω ότι θα έλθει αύριο ο γιατρός

― Θαυμάσια! Τώρα κοίτα την πρόταση:

Πιστεύω ότι δε θα έλθει αύριο ο γιατρός

Λέει το ίδιο με την προηγούμενη ή όχι;
― Χμ... νομίζω όχι. Η προηγούμενη πρόταση αναιρούσε ολόκληρο το νόημά της, ενώ αυτή που μόλις έκανες αναιρεί μόνο το νόημα αυτού που πιστεύεις, δηλαδή να έλθει αύριο ο γιατρός. Άλλο να μην πιστεύεις ότι θα γίνει κάτι κι άλλο να πιστεύεις ότι δε θα γίνει κάτι.
― Διάνα! Κατάλαβες, λοιπόν, τι είναι η μερική άρνηση; Αυτή την άρνηση την κάνουμε μόνο σε προτάσεις που έχουν μέσα τους άλλες προτάσεις.
― Ωχ! Πάλι γυρνάμε στις ρωσικές κούκλες... Εφιάλτης έγινε πια! Βαρέθηκα!
― Χα, χα! Κι όμως, πρέπει να συνηθίσεις την ιδέα. Οι ρωσικές κούκλες εμπλουτίζουν πολύ την επικοινωνία μας!