― Όταν λες άμεσα, τι εννοείς; Ότι λες τα λόγια των άλλων ακριβώς όπως τα είπαν εκείνοι;
― Μπράβο, ξεφτέρι μου! Έτσι κάνω. Γι’ αυτό, παίρνω τον ρόλο των άλλων και γυρίζω ελαφρά το σώμα μου δεξιά κι αριστερά, για να δείξω ποιος είμαι κάθε φορά και σε ποιον απευθύνομαι.
― Δείξε μου ένα παράδειγμα, να δω και να καταλάβω!
― Βεβαίως, κοίτα:

Χθες συναντήθηκαν ο σκηνοθέτης κι ο ηθοποιός:
― Γιατί άργησες; Σε περίμενα πολλή ώρα για ν’ αρχίσουμε τα γυρίσματα.
― Συγγνώμη, έπαθα ατύχημα. Καθώς ερχόμουν, ένα ποδήλατο έπεσε πάνω στο αυτοκίνητό μου και σταμάτησα για να βοηθήσω τον αναβάτη. Τον μετέφερα στο νοσοκομείο.
― Κατάλαβα. Είσαι καλή ψυχή!
― Ευχαριστώ, ελπίζω να μη μου τύχει άλλη φορά ή να μη μου ξανατύχει.

― Κατάλαβα. Όταν στρέφουμε το σώμα, ή το κεφάλι, προς τη μία μεριά, είναι σαν να παίρνουμε το ρόλο κάποιου και να «βλέπουμε» τον άλλο. Και μετά αλλάζουμε ρόλο και μετά πάλι αλλάζουμε.
― Αυτό το κάνουμε πολύ συχνά στη νοηματική.