Ο ευθύς λόγος είναι πιο πολύπλοκος. Όταν τελειώνουμε με την εκφορά των δικών μας προτάσεων, αναλαμβάνουμε εναλλάξ το ρόλο των συνδιαλεγομένων, των οποίων τα λεγόμενα θέλουμε να αναμεταδώσουμε, και κάνουμε την αναμετάδοση στρέφοντας το σώμα μας ελαφρά προς τη μία ή την άλλη πλευρά κάθε φορά, θεωρώντας ότι «έχουμε απέναντί μας» τον έναν από τους συνδιαλεγόμενους.

Παραδείγματα:
Χθες πήγα στο Πανεπιστήμιο να δώ τη γραμματέα:
― Παρακαλώ, μπορώ να δώ τον κύριο καθηγητή;
― Λυπάμαι, αλλά ο κύριος καθηγητής απουσιάζει. Μπορείτε να έλθετε αύριο;
― Μάλιστα, ευχαριστώ!

Ο ευθύς λόγος, σε αντίθεση με τον πλάγιο, έχει μία επικοινωνιακή αμεσότητα.

Ο πλάγιος λόγος, όμως, έχει μία τυπικότητα που χρειάζεται σε ορισμένες περιστάσεις.