― Κάνε μου εσύ πρώτα, για να δω!
― Λοιπόν, κοίτα με προσοχή!

Προχθές συναντήθηκαν η μητέρα και η αδελφή μου.
Η μητέρα είπε στην αδελφή μου ότι ήταν πολύ θυμωμένη, διότι εκείνη δεν τη βοηθούσε στο σπίτι.
Η αδελφή μου της εξήγησε ότι δεν είχε χρόνο να τη βοηθήσει, διότι έψαχνε για δουλειά.
Η μητέρα μου ξαφνιάστηκε και της είπε ότι δεν ήξερε αυτό το πράγμα και της ευχήθηκε να βρει σύντομα δουλειά.
Η αδελφή μου της υποσχέθηκε ότι θα τη βοηθούσε στο σπίτι όποτε είχε ελεύθερο χρόνο.

― Κατάλαβα. Στην έμμεση αφήγηση αλλάζουμε τις προτάσεις, ώστε να φαίνονται ότι τις λέμε εμείς. Να κάνω κι εγώ ένα παράδειγμα;
― Βεβαίως, κάνε!
― Κοίτα:

Ο ξάδελφός μου συναντήθηκε με τον πατέρα μου.
Ο ξάδελφός μου είπε στον πατέρα μου ότι δεν ένοιωθε καλά, διότι η δουλειά του είχε πάρει τον κατήφορο.
Ο πατέρας μου του έδωσε την υπόσχεση ότι θα τον βοηθούσε να βρει άλλη δουλειά, όταν έβρισκε χρόνο, διότι ήταν πνιγμένος με τα λογιστικά στο ξενοδοχείο του.

― Θαυμάσια! Τώρα πρέπει να πούμε και κάτι για τον χρόνο.