― Για τον χρόνο; Μα τα είπαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο!
― Δεν εννοώ αυτά. Θα σου πω κάτι για τον χρόνο σχετικά με την αφήγηση. Είδαμε ότι μπορούμε να κάνουμε την αφήγησή μας άμεσα ή έμμεσα, έτσι;
― Ναι, κατάλαβα τη διαφορά, αλλά ο χρόνος τι σχέση έχει;
― Λοιπόν, κοίτα να δεις. Όταν οι προτάσεις που αναμεταδίδουμε έχουν λέξεις για το χρόνο, τις κρατάμε όπως είναι, αν κάνουμε άμεση αφήγηση. Αν κάνουμε, όμως, έμμεση αφήγηση, πρέπει να αλλάζουμε τις λέξεις αυτές για να ταιριάζουν με το παρόν. Κοίτα για παράδειγμα, αν θέλω να πώ άμεσα την πρόταση που είπε ένας φίλος σ’ έναν άλλο φίλο χθες:

Πρέπει να πάμε μεθαύριο μαζί πάλι στην αστυνομία

τη λέξη ΜΕΘΑΥΡΙΟ την αφήνω όπως είναι. Αν θέλω, όμως, να πω την πρόταση αυτή έμμεσα, δεν μπορώ να πω τη λέξη ΜΕΘΑΥΡΙΟ, διότι δεν ταιριάζει με το παρόν. Πρέπει να την αλλάξω με τη λέξη ΑΥΡΙΟ, διότι το μεθαύριο του χθες είναι το αύριο του σήμερα! Κοίτα πώς:

Χθες είπε ένας φίλος στο φίλο του ότι πρέπει να πάνε αύριο πάλι μαζί στην αστυνομία

― Έχεις δίκιο! Τώρα καταλαβαίνω τη διαφορά καλύτερα! Ναι, η έμμεση αφήγηση διαφέρει πολύ από την άμεση. Πρέπει να προσέχουμε πολύ στην έμμεση αφήγηση. Μπορεί να μη στρέφουμε το σώμα ή το κεφάλι μας δεξιά κι αριστερά, αλλά πρέπει να κρατάμε στο μυαλό μας τον χρόνο της αφήγησης.
― Πολύ ωραία! Πάμε τώρα στην έκτη και τελευταία ενότητα!